Kalendarium Historyczne

Powstaje parafia pw. św. Marcina Biskupa we wsi Swarzędz.

W zachowanym dokumencie z tego roku pojawia się nazwa osady „Swarancz”. Dokument dotyczy sprzedaży Borowego Młyna przez Tomisława z Łodziów, ówczesnego właściciela osady, na rzecz biskupa poznańskiemu Janowi i kapitule poznańskiej.

Dokument z tego roku zawiera zapis o kościele parafialnym funkcjonującym na terenie osady Swarzędz.

Osada Swarzędz jest własnością rodu Górków herbu Łodzia. Po nich przez ponad 40 lat znajduje się w rękach rodu Czarnkowskich.

W Swarzędzu istnieje karczma. Jej właścicielem jest Stanisław.

Według najstarszego rejestru podatkowego z 1508 r. parafia swarzędzka obejmuje swoim zasięgiem następujące osady: Borowy Młyn, Nowy Młyn, Gruszczyn, Gortatowo, Paczkowo, Łowęcin, Zalasewo.

Właścicielem osady Swarzędz zostaje Zygmunt Grudziński herbu Grzymała.

Zygmunt Grudziński, właściciel Swarzędza, wydaje przywilej dla Żydów poznańskich pozwalający im na osiedlanie się w jego swarzędzkich dobrach. Osadnikom przyznaje grunty i budulec pod budowę 36 domów drewnianych, synagogi i cmentarza.

W Swarzędzu zaczynają osiedlać się protestanci – emigranci ze Śląska. Ich zwiększony napływ następuje ok. roku 1641 i przyczynia się do rozwoju rzemiosła, szczególnie sukiennictwa, płóciennictwa i tkactwa.

Zygmunt Grudziński wydziela z osady Swarzędz część ziemi, której – po zatwierdzeniu przez króla polskiego Zygmunta III praw miejskich – nadaje nazwę „Grzymałowo”. Akt lokacyjny został podpisany 28 sierpnia 1638 r. i zawiera aż 33 punkty porządkujące sprawy miejskie. Odtąd istnieją dwie jednostki administracyjne: „Grzymałowo” i „Swarzędz”. Nazwa „Grzymałowo” wraz z upływem czasu stopniowo zanika.

Z połączenia dwóch herbów rodowych: dawnych właścicieli Swarzędza - rodu Grudzińskich i rodu Opalińskich powstaje herb miasta. Przedstawia bramę o trzech wieżach w złotej łodzi, w środku bramy zaś stojącego rycerza z mieczem.

Ewangelicy swarzędzcy kończą budowę swego kościoła – zboru, który powstaje na Starym Rynku (obecny Plac Niezłomnych). Ma konstrukcję szachulcową.

Zygmunt Grudziński potwierdza cechowi szewców w Swarzędzu artykuły statutowe.

Umiera Zygmunt Grudziński. Właścicielem Grzymałowa oraz przyległych wsi zostaje jego syn Andrzej Karol Grudziński (1611-1678).

Powstaje wspólny cech dla kupców i rzemieślników, w tym dla stolarzy. Dokument spisany jest w dwóch językach: polskim i niemieckim.

Wielki pożar, który niszczy większą część budynków, a także późniejsze wtargnięcia obcych wojsk hamują dotychczasowy pomyślny rozwój miasta.

Pierwszym odnotowanym burmistrzem miasta lokowanym na prawie magdeburskim jest Niemiec Johann Wriegell. Jego pierwsza kadencja trwa do roku 1666.

Król polski Jan Kazimierz nadaje miastu przywilej organizowania czterech jarmarków w ciągu roku. Dotychczas – na mocy przywileju lokacyjnego – miasto miało prawo do organizowania tylko trzech jarmarków.

Swarzędz liczy 2767 mieszkańców, w tym 1501 wyznania mojżeszowego, 448 rzemieślników i 87 kupców.

Grzymałowo i okoliczne wsie stają się własnością rodziny Koźmińskich z Iwanowic. Zapisy archiwalne mówią, że właściciele po śmierci zostali pochowani w podziemiach kościoła parafialnego, którego byli wielkimi sponsorami.

Na krótko właścicielem miasta zostaje Jan Jakub Klug, bankier wspomagający m.in. króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Upadek finansowy bankiera spowodował, że miasto drogą sprzedaży przechodzi w ręce rodziny Bojanowskich.

Pod koniec stycznia do miasta wkracza wojsko pruskie. Odtąd przez następne 125 lat Swarzędz pozostaje „pod zaborem” pruskim.

W Swarzędzu gości cesarz Napoleon, gorąco witany przez ludność Swarzędza. Powitanie go przez Żydów swarzędzkich zostało opisane w anegdocie często cytowanej w materiałach dotyczących historii miasta.

Między Poznaniem a Warszawą zostaje uruchomione pierwsze połączenie dyliżansowe. Jeden z postojów na tym tzw. „trakcie warszawskim” jest w Swarzędzu.

W Swarzędzu w zamku przychodzi na świat Paulina Wilkońska z d. Lausch. Tu też zostaje ochrzczona w kaplicy zamkowej. To ostatni zapis o istnieniu zamku w Swarzędzu, choć przetrwał on w nazwie ulicy (Zamkowa). Na miejscu zamku pod koniec XIX w. wybudowany został dworek stojący do dnia dzisiejszego.

Powstaje nowa, wybudowana z tzw. muru pruskiego, synagoga żydowska w miejscu poprzedniej drewnianej. Kolejne prace remontowe przy budynku będą miały miejsce dopiero w 1873 r.

Epidemia cholery w Swarzędzu i okolicy. Na obrzeżach miasta przy drodze do Zielińca powstaje cmentarz dla zmarłych na tę chorobę.

Na terenie Swarzędza - Wsi niedaleko kościoła powstaje katolicka szkoła ludowa. Oprócz niej już w samym mieście (Grzymałowie) funkcjonuje szkoła protestancka i szkoła dla dzieci z rodzin żydowskich.

Ukończono budowę kościoła ewangelickiego na Kirchenplatz (obecny Pl. Niezłomnych). Budynek przetrwa do roku 1950.

Założenie swarzędzkiej filii Towarzystwa Pedagogicznego Polski przez swarzędzkiego proboszcza Antoniego Brzezińskiego, nauczyciela Karola Kasprowicza i właściciela Kruszewni Kazimierza Śniegockiego. Towarzystwu podlegały szkoły w Swarzędzu wsi, Łowęcinie, Zalasewie, Uzarzewie, Sarbinowie, Wierzenicy, Jankowie, Siekierkach, Gowarzewie, Tulcach, Spławiu i Kicinie.

Swarzędz liczy 3013 mieszkańców, w tym 1475 mężczyzn i 1538 kobiet. Pod względem wyznawanej religii w mieście żyje 712 katolików, 790 ewangelików i 1511 Żydów.

Urząd pocztowy otrzymuje kasownik nr 1375 służący do stemplowania przesyłek pocztowych. W początkowym okresie urząd trudni się tylko przewozem przesyłek. Po wprowadzeniu czterokonnych dyliżansów prowadzi także przewozy podróżnych. W Swarzędzu utrzymywano cztery dyliżanse, które kursowały do Poznania, Wrześni, Gniezna i Środy. Poczta konna funkcjonowała do lat 80-tych XIX w., do czasu wybudowania linii kolejowej z Poznania do Wrześni.

Oddanie do użytku gmachu jednopiętrowego murowanego ratusza. Wcześniej istniał tu tylko budynek drewniany.

Carl Hoffmeyer, właściciel folwarku w Swarzędzu - Wsi oraz Jeziora Swarzędzkiego rozbiera resztki zamku i buduje w tym miejscu (ul. Zamkowa) swoją nową siedzibę. Obecnie mieści się tutaj przedszkole „Żołędziowe Skrzaty”.

Siodlarz Michał Bialik zakłada polską bibliotekę ludową. W 1903 r. jej księgozbiór liczy 183 woluminy.

Oddano do użytku odcinek kolejowy Poznań – Września. Budowany był stopniowo, w pierwszej kolejności wybudowano odcinek Poznań – Swarzędz, po którym mógł kursować pociąg z robotnikami do kładzenia dalszych torów. Połączenia kolejowe stopniowo wypierały konne połączenia dyliżansowe. Budynek dworca w Swarzędzu otwarto 1 czerwca. Odtąd w Swarzędzu mogły zatrzymywać się pociągi, a miasto stało się ważnym punktem komunikacyjnym.

Stolarze swarzędzcy August i Józef Fitz jako pierwsi w Swarzędzu uruchamiają maszyny parowe w swoim warsztacie stolarskim. Dwa lata później takie maszyny wspomagające pracę stolarzy w swoim zakładzie obróbki drewna wprowadzi mistrz kołodziejski Teofil Hoffmann.

Powstaje Towarzystwo Przemysłowe skupiające największych producentów w mieście. Pierwszym prezesem Towarzystwa zostaje lekarz swarzędzki dr Sylwester Wendland (1857- 1900).

Rozpoczyna się budowa murowanego budynku szkoły powszechnej przy ul. Zamkowej. Nowy budynek posiada dziewięć izb lekcyjnych i zostaje oddany do użytku 12 października następnego roku. W 1986 roku dobudowano nowe skrzydło z salami lekcyjnymi i salą gimnastyczną. Szkoła nosi imię Stanisława Staszica.

Nad Jeziorem Swarzędzkim funkcjonuje tzw. Ogród Zdrojowy Hermana Marco. Jest to ośrodek wypoczynkowo-letniskowy z ogrodem i dużym zapleczem kuchennym, oferujący m.in. przejażdżki łodziami po jeziorze i zabawy w dużej sali bankietowej, a także dłuższy pobyt wypoczynkowy. Do ośrodka przybywały liczne wycieczki z Poznania i okolicznych miasteczek, wykorzystując dogodne połączenie kolejowe. Pozostałością po Ogrodzie Zdrojowym H. Marco jest budynek, w którym mieści się obecnie Dom Akcji Katolickiej im. Jana Pawła II.

Zostaje wybudowana wieża ciśnień.

Powstaje Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” propagujące kulturę fizyczną wśród młodzieży. Towarzystwo istniało do roku 1939.

Przy swarzędzkim Towarzystwie Przemysłowym powstaje Polskie Koło Śpiewu, które później przyjmie nazwę Chór Męski im. S. Moniuszki, a w 1912 r. imię Bolesława Dembińskiego.

Antoni Tabaka zakłada warsztat stolarski. To początek późniejszej dużej fabryki mebli.

W Wierzonce oddano do użytku nowy budynek szkoły. Jej fundatorami byli ówcześni właściciele ziemscy – rodzina von Treskow. W roku 1998 rozbudowana o nową część z pomieszczeniami lekcyjnymi i salą do zajęć sportowych.

Z inicjatywy proboszcza swarzędzkiego ks. Tomasza Nejczyka podjęto działania nad utworzeniem Banku Ludowego w Swarzędzu. Sądownie Bank zarejestrowano 13 stycznia 1906 r.

Na skutek wprowadzonego przez władze niemieckie zakazu używania języka polskiego w modlitwie uczniowie szkoły elementarnej - Polacy podejmują strajk.

Przy parafii katolickiej powstaje chór, który za swoją patronkę obiera św. Cecylię.

Uruchomiono wodociąg miejski, w następnych latach stopniowo rozbudowywany.

Powstaje Ochotnicza Straż Pożarna. W 1913 r. podjęto starania o wybudowanie remizy strażackiej z wieżą obserwacyjną.

Powstaje gazownia miejska. Do 1914 r. podłączono do niej 118 budynków i zainstalowano 80 latarni ulicznych oświetlanych gazem.

Według spisu ludności miasto Swarzędz liczy 3436 mieszkańców, w tej liczbie katolików Polaków jest 1854, katolików Niemców 82, ewangelików 1337 i 151 żydów.

W Swarzędzu działa Rada i Straż Ludowa. Tadeusz Staniewski jako delegat powiatu wschodnio-poznańskiego bierze udział w obradach Sejmiku Dzielnicowego. Pod koniec grudnia do Poznania wyrusza pierwsza grupa ochotników pod dowództwem Stanisława Kwaśniewskiego, aby wziąć udział w Powstaniu. W połowie stycznia następnego roku wyrusza drugi oddział ochotników.

Tadeusz Staniewski zostaje pierwszym polskim burmistrzem Swarzędza.

Przy Stowarzyszeniu Młodzieży Polskiej, którego założycielem był ks. Tadeusz Mroczkowski, powołany został klub sportowy. W 1923 r. przyjmuje on nazwę Klub Sportowy „Unia” przy SMP (początkowa pisownia „Unja”).

Odbywa się zebranie w sprawie utworzenia w Swarzędzu cechu stolarskiego. Pierwszym Starszym Cechu zostaje Franciszek Janiszczak.

Powstaje Towarzystwo Czytelni Ludowych, jej pierwszym przewodniczącym jest ks. Tadeusz Mroczkowski. Biblioteka i czytelnia mieściły się w ratuszu. Księgozbiór w 1938 r. liczył 1700 tomów.

Otwarto Ochronkę miejską dla dzieci. Mieściła się ona początkowo przy ul. Dworcowej 15, a od 1933 r. w Strzelnicy (obecnie ul. Św. Marcin 1).

Na mocy ustawy państwowej połączono dwa dotychczasowe organizmy administracyjne, tj. Swarzędz – Wieś oraz Swarzędz – Miasto w jedną całość pod nazwą „Swarzędz”.

W budynku przy obecnej ul. Piaski odbywają się pierwsze swarzędzkie Targi Meblowe. Targi te mają być jednym ze sposobów przełamania zastoju w rzemiośle stolarskim.

Pożar żydowskiej synagogi mieszczącej się na obecnym Placu Powstańców Wlkp. Odtąd Żydzi swarzędzcy jeździć będą w celach modlitewnych do Poznania.

Ukazuje się pierwszy numer gazety swarzędzkiej „Głos Swarzędza” redagowanej przez Romana Bąka. Gazeta wychodzi tylko przez dwa lata, potem upada. Wydano łącznie 40 numerów. Na jej miejsce pojawia się „Głos Powiatu Poznańskiego”.

Drugie swarzędzkie Targi Meblowe w nowo wybudowanym pawilonie ekspozycyjnym (dzisiejszym Pawilonie Meblowym przy ul. Cieszkowskiego).

Do miasta popłynął prąd elektryczny z elektrowni w Poznaniu.

Hitlerowska okupacja Swarzędza

Do Swarzędza wkraczają oddziały Armii Czerwonej. Miasto staje się zapleczem frontowym dla wojsk nacierających na Poznań.

Powstają Swarzędzkie Fabryki Mebli – na bazie znacjonalizowanej wcześniej przedwojennej Fabryki A. Tabaki i tartaku F. Zawidzkiego. W 1990 r. z państwowego przedsiębiorstwa utworzono spółkę akcyjną i sprywatyzowano. W 2009 r. spółki Swarzędz Meble S.A. zostały rozwiązane.

Do obszaru Swarzędza zostaje przyłączony teren Nowej Wsi.

Rozpoczęły się prace przy budowie Szkoły Podstawowej nr 2 przy ul. Polnej. Uroczyste otwarcie szkoły – tak bardzo potrzebnej szkolnictwu swarzędzkiemu – nastąpiło w lutym 1958 r. Szkoła nosi imię Królowej Jadwigi. W 2020 r. szkoła zostaje rozbudowana. Powstaje sala gimnastyczna z zapleczem, nowe sale lekcyjne, a także zewnętrzne boiska i plac zabaw dla najmłodszych.

Pierwszy koncert chóru powstałego przy Cechu Stolarzy Swarzędzkich. Chór w 1996 r. przyjął nazwę „Stowarzyszenie Śpiewacze Akord przy Cechu Stolarzy Swarzędzkich”.

Zawiązuje się Robotnicza Spółdzielnia Mieszkaniowa przy Swarzędzkich Fabrykach Mebli w Swarzędzu. Pierwszym prezesem Spółdzielni był Marian Maciaszczyk. Spółdzielnia ma charakter zamknięty, tzn. jej członkami mogą być tylko pracownicy SFM. W 1960 r. oddano do użytku pierwszy spółdzielczy blok mieszkaniowy przy ul. Poznańskiej 33. Dołączył on do istniejących już tam dwóch budynków, które wcześniej wybudowała SFM dla swoich pracowników.

Z Paczkowa do Swarzędza przeniesiony zostaje Zakład Chorób Owadów Użytkowych Instytutu Weterynarii w Puławach. Z inicjatywy ówczesnego kierownika prof. Ryszarda Kosteckiego zaczęto tworzyć unikalną w Europie ekspozycję uli i barci oraz dawnych technik bartniczych i pszczelarskich. Obecnie jest to Skansen i Muzeum Pszczelarstwa im. Ryszarda Kosteckiego.

Powstaje Szkoła Podstawowa w Kobylnicy – obecnie im. Kawalerów Orderu Uśmiechu. W 2017 roku szkoła została rozbudowana i zmodernizowana.

Rozpoczyna się przebudowa trasy E-8 Poznań – Warszawa, w wyniku której wyprowadzono z miasta drogę przelotową do Kostrzyna i dalej do Wrześni, powstaje kładka dla pieszych nad trasą i przejazd pod trasą w okolicach dawnego cmentarza ewangelickiego.

Powstaje Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury.

Spółdzielnia Mieszkaniowa oddaje do użytku pierwsze mieszkania na os. Dąbrowszczaków. Było to budownictwo z tzw. wielkiej płyty. W okresie kilkunastu lat na północy Swarzędza powstaje ponad 3 300 mieszkań na os. Czwartaków, Kościuszkowców i ul. Gryniów. Wraz z budową mieszkań powstaje infrastruktura towarzysząca m.in. dwa przedszkola, żłobek oraz szkoły.

Powstaje Szkoła Podstawowa nr 3 na os. Czwartaków. Obecnie nosi imię Polskich Noblistów.

Na cmentarzu parafialnym przy ul. Poznańskiej poświęcono symboliczny grób harcerzy poległych w czasie okupacji.

Otwarcie boiska sportowego „W Kasztanach”. Rozegrano pierwszy turniej piłki nożnej „O Złoty Strug” dla chłopców z rocznika 1972.

Uroczyste obchody 350-lecia nadania Swarzędzowi praw miejskich. Z tej okazji ukazują się dwie monografie poświęcone dziejom miasta: praca pod red. Stanisława Nawrockiego i praca Władysława Białka.

Powstaje Szkoła Podstawowa nr 4 na os. Kościuszkowców im. Obecnie nosi imię Jana Brzechwy.

Oddano do użytku halę sportową przy ul. Św. Marcin 1.

W lipcu ukazuje się pierwszy nr Prosto z Ratusza.

Utworzone zostaje społeczne Liceum Ogólnokształcące Fundacji EKOS. Obecnie jest to I Liceum Ogólnokształcące i Szkoła Podstawowa.

27 maja odbywają się w Polsce pierwsze wybory do samorządu terytorialnego po ich przywróceniu (wybory do samorządów zniesiono w 1950 r.). Do Rady Miejskiej w Swarzędzu wybranych zostaje 30 radnych, którzy ze swego grona w tajnym głosowaniu wybierają burmistrza oraz członków Zarządu. Burmistrzem zostaje Jerzy Gruszka.

Utworzono Stowarzyszenie Przyjaciół Dzieci Specjalnej Troski.

Uruchomiona zostaje Swarzędzka Komunikacja Autobusowa, którą obsługiwała firma „Wiraż- Bus”. Obecnie operatorem jest Swarzędzkie Przedsiębiorstwo Komunalne Sp. z o.o., spółka założona przez gminę w 2013 roku.

Ukazuje się pierwszy numer „Tygodnika Swarzędzkiego”.

Swarzędz nawiązuje partnerskie stosunki z niemieckim miastem Ronnenberg. Równocześnie zaczyna się nieformalna współpraca Swarzędza z Duclair i Ronnenburgiem – miastami partnerskimi Ronnenbergu

W południowej części Swarzędza, na os. Cegielskiego oddano do użytku pierwszy blok mieszkalny. W kolejnych latach powstały os. Raczyńskiego, Działyńskiego i Mielżyńskiego.

Utworzony zostaje Zespół Szkół Ogólnokształcących (Liceum Ogólnokształcące oraz Liceum Ogólnokształcące dla Pracujących).W 2010 r. szkole nadano imię Tadeusza Staniewskiego.

Na swarzędzkich osiedlach rozpoczyna działalność telewizja kablowa. W 1996 r. zaczęła funkcjonować jako Swarzędzka Telewizja Kablowa, a obecnie jest to koncesjonowany nadawca telewizyjny - Telewizja STK Sp. z o.o.

Oddanie do użytku Szkoły Podstawowej na os. Mielżyńskiego. Szkoła nosi imię Adama Wodziczki. To już piąta szkoła na terenie miasta.

Rozpoczyna działalność Towarzystwo Miłośników Ziemi Swarzędzkiej, którego celem jest działanie na rzecz lokalnej społeczności oraz propagowanie historii regionu.

Decyzją Rady Miejskiej w Swarzędzu patronem miasta zostaje św. Józef.

Po raz pierwszy odbywa się uroczystość przyznania wyróżnienia „Zasłużony dla Miasta i Gminy”. Otrzymują je: prof. Ryszard Kostecki z Zakładu Chorób Owadów Użytkowych, oraz drukarz i wydawca Stanisław Witecki.

Z inicjatywy Wojciecha Wietrzyńskiego przy Ośrodku Kultury powstaje Swarzędzka Orkiestra Flażoletowa.

Utworzone zostaje Swarzędzkie Towarzystwo Budownictwa Społecznego, które administruje zasobem gminnych mieszkań komunalnych, a także buduje nowe.

Na Rynku odsłonięto pomnik poświęcony pamięci Polaków walczących o niepodległość Ojczyzny.

W parku przy ul. Piaski odsłonięta została tablica upamiętniająca pochowanych tam mieszkańców Swarzędza wyznania ewangelicko-augsburskiego. Cmentarz istniał w tym miejscu ok. 300 lat, po wojnie został zniszczony, a na początku lat 60 XX w przekształcony w park.

Zespół Szkół nr 1 im. Powstańców Wielkopolskich w Swarzędzu otrzymuje nową siedzibę na os. Mielżyńskiego. W kolejnych latach powstaje część administracyjna oraz hala sportowa W 2018 r. otwarto tam Centrum Kształcenia Zawodowego z nowoczesną bazą techniczno-dydaktyczną.

Na narożniku ul. Cieszkowskiego i Wrzesińskiej odsłonięto pomnik św. Józefa, patrona miasta. Autorem pomnika jest Ewa Wanat.

Otwarcie krytej pływalni. Otrzymuje ona nazwę „Wodny Raj”.

Utworzona zostaje Specjalna Strefa Ekonomiczna działająca jako podstrefa Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W rejonie ul. Rakowickiej w Jasinie działalność rozpoczęły firmy, które przyczyniają się do rozwoju gospodarczego regionu, dając miejsca pracy oraz wpływy do budżetu gminy z podatków.

Oddano do użytku Gimnazjum nr 1 w Zalasewie. Obecnie to Szkoła Podstawowa nr 1 im. Mikołaja Kopernika. W 2022 r. dobudowane zostają sale dydaktyczne.

Z inicjatywy Floriana Fiedlera odsłonięto tablicę na budynku przy ul. Rynek 12, gdzie w listopadzie i grudniu 1918 r. przygotowywano działania niepodległościowe i skąd 16 stycznia 1919 r. wyruszyli do Powstania Wielkopolskiego Swarzędzanie.

Oddanie do użytku tunelu pod torami kolejowymi przy ul. Kirkora. W ten sposób poprawia się znacznie połączenie drogowe z osiedlami na Nowej Wsi.

Przy kościele św. Marcina odsłonięta zostaje tablicę upamiętniającą strajk swarzędzkich dzieci, które w latach 1906-1907 walczyły o nauczanie w języku polskim. Pomysłodawcą tablicy był Florian Fiedler.

Utworzono Swarzędzkie Centrum Sportu i Rekreacji. Do SCSiR należą: istniejąca już Pływalnia „Wodny Raj”, boiska sportowe, hala sportowa, stadion miejski, skatepark, lodowisko, scena plenerowa, przystań wodna, korty tenisowe oraz siłownie zewnętrzne i place zabaw.

Rozwiązanie Spółki Swarzędz Meble S.A. – spadkobierczyni dawniejszych Swarzędzkich Fabryk Mebli.

Po generalnym remoncie oddano do użytku budynek zabytkowego dworca kolejowego. Obecnie mieści się tutaj Centrum Powiadamiania Ratunkowego.

W Paczkowie uczniowie rozpoczynają naukę w nowym budynku Zespołu Szkół (szkoła podstawowa i gimnazjum). Obecnie to Szkoła Podstawowa im. Mikołaja Kopernika.

Filia Biblioteki Publicznej otrzymuje nową siedzibę na os. Raczyńskiego 19.

Obchody 200-nej rocznicy urodzin Augusta Cieszkowskiego - na swarzędzkim rynku odsłonięto jego pomnik.

Oddana zostaje do użytku Szkoła Postawowa nr 2 w Zalasewie, w której mieści się Swarzędzka Sala Koncertowa oraz Swarzędzka Hala Sportowo-Widowiskowa Szkoła w 2022 r. otrzymała im. Aleksandra Doby.

W 25 - lecie zawarcia porozumienia o współpracy z Ronnenbergiem został podpisany dokument potwierdzający kontynuację współpracy obu zaprzyjaźnionych miast.

W dawnej siedzibie remizy strażackiej przy ul. Bramkowej powstaje Swarzędzkie Centrum Historii i Sztuki.

W 100-ną rocznicę wybuchu zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego odsłonięte zostały tablice upamiętniających Powstańców Wielkopolskich pochowanych w Swarzędzu na cmentarzu przy ul. Poznańskiej, na cmentarzu przy kościele Św. Marcina oraz w Wierzenicy i Uzarzewie.

Utworzony zostaje Swarzędzki Szlak Meblowy. Szlak przybliża dzieje stolarstwa, które w Swarzędzu ma długą tradycję i było w przeszłości najważniejszą gałęzią przemysłu.

W 30 - lecie zawarcia porozumienia o współpracy z Ronnenbergiem zostaje podpisany dokument potwierdzający kontynuację współpracy obu zaprzyjaźnionych miast.